A maioría viña de fóra do instituto, do noso instituto. Viñan do conservatorio, de vivir o 1 º de bacharelato só entre eles, “os do musical”, e rexeitaban o novo centro e a posibilidade (e necesidade) de convivir con outros rapaces e rapazas, da súa idade si, pero de intereses e actitudes totalmente alleos.
Eles, mesmo aquí, ao seu: tocaban os instrumentos nas festas, nos recreos e mesmo entre clase e clase. Parecían vivir illados. Pero a vida e o tempo demostraron que a convivencia nos fai máis tolerantes e eles e elas tamén se abriron (e mesmo ligaron) cos outros.
Parabéns.
E entón, a estes e estas estudantes de segundo de bacharelato de Artes Escénicas, Musicais e Danza propúxoselles facer un recital poético como remate de curso, onde puidesen demostrar esas habilidades case consubstanciais con eles (algúns parece que mesmo teñen a guitarra como apéndice do seu corpo de tanto que anda con ela; outras, non se entende como con ese corpiño tan pequeno poden cargar con tal acordeón… pero, ai!, como o toca!).
E puxéronse á obra alá polo mes de febreiro: elixiron o poema co que máis se identificaban de entre varios e, a partir de aí, viron a maneira de escenificalo, seleccionaron (e mesmo crearon) a melodía que mellor lle acaía… e ensaiaban e ensaiaban cunha dedicación e un estusiasmo digna dos mellores artistas.
Pero saíulles ben, moi ben. Porque, tal e como se demostrou nun salón de actos abarrotado de alumnos e alumnas de 2º de bacharelato e de 1º de Artes Escénicas, e de todo o profesorado que asistiu, o espectáculo foi un éxito.
A combinación de recitado e de poema cantado (marabillosas María cantando “Lela” e Lucía, “Negra sombra”), de música (fantásticos, fantásticos,…) e danza (delicadeza, cadencia,…) entusiasmou aos presentes.
Recén chegados si, pero cunha pegada formidable.
Mil grazas. E parabéns unha vez máis.
Podedes consultar neste documento o programa cos nomes dos artistas e a letra dos poemas que interpretaron
Eles, mesmo aquí, ao seu: tocaban os instrumentos nas festas, nos recreos e mesmo entre clase e clase. Parecían vivir illados. Pero a vida e o tempo demostraron que a convivencia nos fai máis tolerantes e eles e elas tamén se abriron (e mesmo ligaron) cos outros.
Parabéns.
E entón, a estes e estas estudantes de segundo de bacharelato de Artes Escénicas, Musicais e Danza propúxoselles facer un recital poético como remate de curso, onde puidesen demostrar esas habilidades case consubstanciais con eles (algúns parece que mesmo teñen a guitarra como apéndice do seu corpo de tanto que anda con ela; outras, non se entende como con ese corpiño tan pequeno poden cargar con tal acordeón… pero, ai!, como o toca!).
E puxéronse á obra alá polo mes de febreiro: elixiron o poema co que máis se identificaban de entre varios e, a partir de aí, viron a maneira de escenificalo, seleccionaron (e mesmo crearon) a melodía que mellor lle acaía… e ensaiaban e ensaiaban cunha dedicación e un estusiasmo digna dos mellores artistas.
Pero saíulles ben, moi ben. Porque, tal e como se demostrou nun salón de actos abarrotado de alumnos e alumnas de 2º de bacharelato e de 1º de Artes Escénicas, e de todo o profesorado que asistiu, o espectáculo foi un éxito.
A combinación de recitado e de poema cantado (marabillosas María cantando “Lela” e Lucía, “Negra sombra”), de música (fantásticos, fantásticos,…) e danza (delicadeza, cadencia,…) entusiasmou aos presentes.
Recén chegados si, pero cunha pegada formidable.
Mil grazas. E parabéns unha vez máis.
Podedes consultar neste documento o programa cos nomes dos artistas e a letra dos poemas que interpretaron
3 comentarios:
Grazas por esa referencia ó meu apéndice guitarrístico ;)
Cos alumnos do bac artístico o instituto gaña outra dimensión, eles e elas nos fan recordar que, aínda nos tempos que corren tan pouco amables coas artes e as letras, hai un espazo imprescindible para a creación, os sentimentos e a música. Thank you very much.
Luz Valencia
Moi boa actuación si señor, facía tempo que non me emocionaba daquel modo.
Por certo, alguén sabería dicirme cales son todos os titulos dos poemas que recitachedes, é que hai algúns que non atopo e me gustaría volver ler. Graciñas e noraboa polo gran traballo feito :).
Publicar un comentario