29.1.10

Visitounos Rosa Aneiros

Visitounos o mércores 27 Rosa Aneiros, e foron os alumnos e alumnas de 4º de ESO e do club de lectura os que puideron asistir a unha charla fresca, distendida e amena que nos deu a xornalista.

Lembroulles aos rapaces que o oficio de escritora nace do traballo (como case todo, por outra parte), sumado a unhas doses de aptitudes, claro está. E que unha obra nace en moitos casos froito da casualidade: unha noticia de prensa, unha foto, un encontro casual, unha viaxe (coma a súa á Marinha Grande e da que saíu Resistencia, a obra que leron os nosos alumnos). Desta viaxe, contounos a autora, saíu curiosamente a idea da obra: Unha visita ao cárcere de Peniche (hoxe convertido en museo) e o encontro co horror, o de Dinís Miranda, un preso da época da ditadura salazarista, que non pode enviar uns contos ás súas fillas porque a policía pensa que poden esconder mensaxes secretas.

Comparou a creación dunha novela cunha árbore porque esta acolle moitas ponlas, que se abren en moitas direccións, que recollen moitas historias. E que estas historias deixan de ser súas para pasar a ser dos lectores. Lembraba a narradora a historia dunha rapaza que lle dicía que odiaba un personaxe dunha novela súa porque levaba o nome da moza que lle roubara o noivo... Logo, a obra xa collera vida propia, xa era máis que o que a novelista imaxinara.

Tamén comparou o seu labor de xornalista co de narradora e concluíu que era máis “informativo” este último, malia parecer unha contradicción. E lembrounos unha viaxe como xornalista ao Sáhara e que, como reporteira, “só” contaba o que vía a ollada da xornalista; pero que desa viaxe saíron historias literarias e entón contaba, a través da ollada dun saharaui, máis sentimentos, máis emocións, máis vivencias… que as da mirada obxectiva do forasteiro. E que iso é o que lle dá un especial valor á obra literaria: a transmisión dos sentimentos máis íntimos do ser humano.


E seguiu falando e falando, ata completar, coas preguntas dos rapaces, case dúas horas, que pasaron rápidas. Porque dixo cousas interesantes. Pero tamén porque foi próxima, cordial, afable, sinxela… e os rapaces e rapazas agradecéronllo. E nós tamén.


Como facemos sempre que nos visita un autor/a, preparamos unha guía que repartimos entre o alumnado




1 comentario:

Antonio Martínez dixo...

Unha escritora que vai, se xa non o é, para figura. Polo de agora, sen lerlle as dúas últimas obras, quédome con "Veu visitarme o mar". Saúdos