Día Internacional da Muller. Haberá futuro.

No noso instituto imos celebrar con diversos actos, impulsados pola biblioteca e a vicedirección, o Día Internacional da Muller. Cada un deles terá a súa propia entrada no blog. O luns 9 colocaremos polos corredores a exposición "As mulleres na arte e na música", un proxecto documental que implicou á biblioteca e aos departamentos de música e plástica. O martes teremos o concerto de Tradurbán, a banda integrada polos mestres da Fundación Sondeseu, con Rodrigo Romaní á cabeza. O xoves realizaremos na biblioteca un recital de poesía a cargo da autora Asun Estévez e dos integrantes do club de lectura. Asun Estévez, que vén de publicar o poemario Pel de muller, é unha muller loitadora, secretaria da asociación ADICAM (Asociación de Mulleres Diagnosticadas de Cancro de Mama) que, despois de sufrir unha grave enfermidade, escribiu uns poemas cheos de vida. O seu recital estará acompañado por música de piano e será gravado pola TV Española.

No noso centro cremos que é necesario celebrar estas e outras efemérides, en contra do que opinan algunhas voces críticas, sobre todo ultimamente. E por primeira vez, e vendo algúns feitos que están a suceder, utilizarei este blog para dar unha opinión persoal:

A realidade é que hai máis mulleres ca homes, que son elas as que rematan máis carreiras universitarias, que na empresa privada fan os mesmos traballos cobrando menos, que se lles poñen trabas nos traballos (soldos discriminatorios, despidos por embarazo, acosos...), que os "machitos", aínda por riba, lles esixen ter as camisas alisadas, as camas feitas, etc., etc., etc... E XA ESTÁ BEN.

En que país estamos a vivir? Fanse discursos demagóxicos para ir en contra das cotas nos órganos de goberno ("Que se queremos ao mellor médico ou ao mellor xuíz... sen importar se é home ou muller"). Oxalá non fosen necesarias as cotas! Pero o caso é que ese tipo de discurso penetra entre a poboación, SENDO FALSO NA SÚA BASE. En primeiro lugar porque hai tantas ou máis mulleres preparadas para gobernar coma homes. En segundo lugar porque se non as houbo antes foi porque ata hai pouco a SOCIEDADE e a lei impedían vilmente o acceso da muller aos estudos e o traballo, establecendo uns roles absolutamente discriminatorios e indignos na sociedade actual. En terceiro lugar porque os gobernos non só han de ser bos, senón que han de dar exemplo á cidadanía, que ten que observar e APRENDER que é igual o sexo co que se fan as cousas, o vestido ou o smoking que se leva posto, a cor da pel... (a sociedade americana, tan deostada ás veces por outras cousas, poderíanos dar unhas leccións acerca disto).

É necesario camiñar cara a un futuro no que poidamos deixar de comentar ese tipo de aspectos. Os gobernos son un espello, ao igual que o debemos ser os docentes. As discriminacións positivas son necesarias para que algún día deixen de selo. Cada quen pode facer da súa capa un saio, pero gobernar non é só dar leis: é levar o temón no rumbo correcto e non perder norte, un norte que aínda non temos acadado.